اخلاق شهید علیرضا نوری در مقابل غیبت کردن

اخلاق شهید علیرضا نوری در مقابل غیبت کردن

از غیبت بیزار بود...
وقتی در جمعی نشسته بودیم ،به محض اینکه کسی شروع به غیبت میکرد بلند صلوات میفرستاد و نمیگذاشت که آن شخص به غیبتش ادامه بده.
اگر به تذکرش اهمیت نمیدادند حتما مجلس رو ترک میکرد.
اینقدر این موضوع براش اهمیت داشت که مارو به غیبت نکردن عادت داده بود.
میگفت حیف است که آدم ثواب کارهای نیکشو به واسطه غیبت کردنش از دست بده.
و همیشه میگفت اگر حرفی که پشت سر شخصی میزنید راست باشد، غیبت حساب میشه و اگر دروغ باشد، تهمت است.

اگر به مهمانی میرفتیم که چندتا بچه خردسال مشغول بازی و شیرین زبانی بودن و بقیه سرگرم بچه ها میشدن خوشحال میشد.میگفت در خانه ای که بچه هست هیچ وقت غیبت وارد نمیشه چون اهل خانه سرگرم بازی با بچه ها و از غیبت و بدگویی دیگران دور میشن...

در مدت 4سال و 9 ماه که توفیق زندگی با علیرضای عزیز را داشتم هیچوقت ازایشان غیبت وتهمت نشنیدم و  واقعا معلم نمونه دین واخلاق برای من ودیگران بود